- solers
- sollers (sōlers), ertis [sollus ou solus + ars]
[st2]1 [-] habile, adroit, ingénieux, subtil.
[st2]2 [-] adroit, rusé.
[st2]3 [-] Cato. fertile.
- abl. sing. -ti, qqf. -te.
- sollers cunctandi Fabius, Sil. 7, 126 : Fabius habile à temporiser.
- sollers acumen, Cic. : esprit, finesse, sagacité.
- sollers auditus, Plin. : oreille fine.
- sollertissimus fundus, Cato. : fonds de terre très fertile.
- nihil sollertius, Cic. : rien de plus habile.
* * *sollers (sōlers), ertis [sollus ou solus + ars] [st2]1 [-] habile, adroit, ingénieux, subtil. [st2]2 [-] adroit, rusé. [st2]3 [-] Cato. fertile. - abl. sing. -ti, qqf. -te. - sollers cunctandi Fabius, Sil. 7, 126 : Fabius habile à temporiser. - sollers acumen, Cic. : esprit, finesse, sagacité. - sollers auditus, Plin. : oreille fine. - sollertissimus fundus, Cato. : fonds de terre très fertile. - nihil sollertius, Cic. : rien de plus habile.* * *Solers, solertis, om. gen. Contrarium est Inerti. Cicero. Ingenieux, Cault et fin, Plein d'astuce.\Solerti auditu animal. Plin. Qui oit fort cler.\Solertiorem custodiam praebet, quam canis. Columella. L'oye est de meilleur guet que le chien.
Dictionarium latinogallicum. 1552.